

Η Δημοσιογραφία, οι αντιξοότητες & η αλήθεια
Ξεκινώντας με τη φράση «Σας συμβουλεύω να αγαπήσετε αυτό που κάνετε, σε μια χώρα που κυριαρχούν τα προσωπικά συμφέροντα και η εσωστρέφεια», ο Γιάννης Ζουγανέλης έδωσε την αφορμή για μια φλέγουσα κουβέντα, που έγκειται στα ζητήματα που παρουσιάζει η συνεχώς αυξανόμενη εξέλιξη των επαγγελματικών χώρων, καθώς και η κοινωνία εν γένει.
«Ένας Δημοσιογράφος, προκειμένου να ξεχωρίσει, οφείλει να διαθέτει τη δική του στάση απέναντι στο πώς αντιλαμβάνεται τον έξω κόσμο. Πρέπει να βγει στο χώρο εργασίας με προτάσεις, ιδέες, φιλοδοξίες και να εμφυσήσει τα κοινά, τα δρώμενα και τις εξελίξεις που περιστρέφονται γύρω από τα κοινωνικά περιβάλλοντα. Δυστυχώς, η κοινωνία δε θέλει τους ανθρώπους αντικειμενικούς, αλλά ατομικιστές για να εντάσσονται ευκολότερα στη μάζα. Ο κόσμος μας περιβάλλεται από το μέτρο σύγκρισης: Όλα συγκρίνονται μεταξύ τους και, πάντα, ξεχωρίζει ο – φαινομενικά – καλύτερος».
Υπό το πρίσμα της εξέλιξης, ο κύριος Ζουγανέλης, μεταξύ άλλων, διαπραγματεύτηκε τον παράγοντα του μέλλοντος, εξηγώντας τη σημασία της επιμονής στους επαγγελματικούς και κοινωνικούς τομείς:
«Η εξέλιξη που παρουσιάζετε στον επαγγελματικό τομέα, πρέπει να γίνεται με μέτρο σύγκρισης τον εαυτό σας και τις δικές σας δυνατότητες. Ως Δημοσιογράφοι, οφείλετε να εξετάσετε κάθε πτυχή της ελληνικής γλώσσας και να γίνεται άριστοι γνώστες αυτής. Δεν είμαι εθνικιστής, αλλά τα σωστά ελληνικά αποτελούν κατασταλτικό παράγοντα για τη Δημοσιογραφία. Αυτό που θα σας συμβούλευα, επίσης, είναι να μην εκπέσετε. Στη δική μας δουλειά ήδη εκπέσαμε, εφόσον έχουμε την υποχρέωση να υποτασσόμαστε στους χορηγούς ή να εμφανιζόμαστε σε τηλεοπτικές εκπομπές, που υπό άλλες συνθήκες δε θα πηγαίναμε ποτέ. Το κάνουμε για να επιβιώσει το θέατρο και να ενισχυθεί από κόσμο».

Ώρα για… κοινωνική περισυλλογή
Στη λεπτή γραμμή κοινωνίας-μορφωτικού επιπέδου, ο κύριος Ζουγανέλης άνοιξε τα χαρτιά του και μίλησε διεξοδικά για όλα όσα μας πλαισιώνουν: Ελλιπής παιδεία, ολοένα και μεγαλύτερης σημασίας προβλήματα, αδύναμες κοινωνικές πεποιθήσεις, «στενές» σκέψεις, συντηρητισμός – και όλα αυτά σ’ έναν κόσμο «που δεν έχει μάθει να ακούει».
«Οι άνθρωποι στην Ελλάδα δεν ακούν. Τους λείπει η κριτική άποψη και πιστεύουν όλα όσα τους μεταφέρει η τηλεόραση, χωρίς να τα επεξεργάζονται, χωρίς να αναρωτιούνται αν είναι σωστά ή λανθασμένα. Από τη χώρα μας, απουσιάζει η παιδεία: Δεν υπάρχουν άνθρωποι με ειδικές ανάγκες, αλλά άνθρωποι με ιδιαίτερες ικανότητες, κυριαρχεί η λανθασμένη διδασκαλία, η ενημέρωση στα σχολεία είναι περιορισμένη και υπάρχουν τεράστια αποθέματα αγένειας έξω στο δρόμο. Η κοινωνία μας είναι άκρως συντηρητική. Ακούμε τα προβλήματα που μας περιτριγυρίζουν και αντί να επαναστατούμε, μας κερδίζει η αδράνεια που επικρατεί», τόνισε ο κύριος Ζουγανέλης, μ’ ένα φανερό προβληματισμό να του προκαλεί απορίες και οι απορίες του να γενούν ερωτήματα.
Άραγε τι τον ώθησε στο να ενστερνίζεται κοινωνικές απόψεις με ανθρώπους που τον περιβάλλουν; Κατά πόσο η Τέχνη αποτέλεσε το εναρκτήριο λάκτισμα για την παρούσα κουβέντα;
«Οτιδήποτε γίνεται για να συνυπάρξουν άνθρωποι, είναι ευεργετικό. Η Τέχνη από τη φύση της είναι ευεργετική και συνδράμει στην εξέλιξη του ανθρώπου και της ζωής. Η ζωή αποτελεί το παν για τον καθένα μας, αλλά πλαισιώνεται από εξίσου σημαντικά πράγματα που αφορούν σε κάθε μορφή τέχνης. Είμαι γοητευμένος με τη ζωή, αλλά απογοητευμένος από τους ανθρώπους. Έχω βιώσει όμορφες καταστάσεις στην πορεία μου, όμως το κράτος δε με βοήθησε τόσο στο να μετατραπεί η άποψή μου. Υπάρχουν πολλά προβλήματα που πρέπει να επιλυθούν, αλλά επικρατεί η ημιμάθεια και τα συμφέροντα που αφορούν σε οικονομικούς, πολιτικούς, ακόμα και ατομικούς τομείς. Η άποψή μου για το κράτος παραμένει ίδια, μέχρι να μου αποδείξει πως μπορεί να πάει μπροστά… να εξελιχθεί».
Βλέμμα στο μέλλον
Με γνώμονα ένα κοινό πρότυπο ζωής, απομονωμένο από στερεοτυπικές αντιλήψεις και περιορισμένα αποθέματα μόρφωσης, ο Γιάννης Ζουγανέλης προέτρεψε τους σπουδαστές να αντλήσουν και – εν συνεχεία – να εμφυσήσουν στοιχεία έμπνευσης, πάθος για δημιουργία, ουσιώδης προσπάθεια για το μέλλον, καινοτόμες ιδέες και μπόλικη αγάπη για τη ζωή: Έτσι έμαθε και ο ίδιος να πορεύεται και να πετυχαίνει στη ζωή του, κοιτάζοντας τη θετική πλευρά των πραγμάτων κι έχοντας στα μυαλό του τη δύναμη της ενσυναίσθησης.